30. mart 2020.30. mar 2020.
Preminuo episkop valjevski Milutin
Episkop valjevski Milutin preminuo je u 72. godini od posledica infekcije koronavirusa. Vladika Milutin napustio je ovaj svet u dva sata posle ponoći, u bolnici “Dragiša Mišović” u Beogradu, gde se nalazio na lečenju.
Za episkopa novovaspostavljene Valjevske eparhije izabran je na Majskom zasedanju Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Pravoslavne Crkve, a ustoličen 24/11. septembra 2006. godine u Hramu Vaskrsenja Hristovog u Valjevu.
Rođen je 10. januara 1949. godine u selu Mijači, nadomak Valjeva, od oca Milorada i majke Cvete (rođ. Petrović). Na krštenju dobija ime Mihailo, a ovu Svetu tajnu primio u manastiru Pustinja, znamenitoj pravoslavnoj svetinji za koju je do kraja života ostao vezan.Osnovnu školu učio je u selu Poćuta. Sa 14 godina otišao je u manastir Kaona gde je bio iskušenik do 26. oktobra 1963. godine, kada je od tadašnjeg Episkopa šabačko – valjevskog Jovana (Velimirovića), bratanca Svetog Vladike Nikolaja Lelićkog, primio monaški postrig u manastiru Petkovica, dobivši ime Milutin po vladaru iz svetorodne loze Nemanjića, jedom od najvećih ktitora u hrišćanskoj istoriji. Sutradan, na praznik Svete Petke, u istom manastiru rukopoložen je u čin đakona, a na Mitrovdan u Osečini u čin jeromonaha.
Godine 1967. odlazi u monašku školu manastira Ostrog. Uspešno je završava, vraća se u manastir Kaona, gde postaje namesnik i paroh. Srednjoškolsko obrazovanje stekao je u Bogosloviji „Sveti Sava“ u Beogradu. Studije otpočinje na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu da bi, nakon završene prve godine, otišao u SAD na PBF „Sveti Sava“ u Libertvilu, gde je sa uspehom diplomirao. Šest meseci obavljao je dužnost sekretara Eparhije kanadske, a narednih šest paroha u Nijagari. Potom se vraća u Kaonu na mesto nastojatelja manastira. Zajedno sa manastirskim bratstvom, svojim angažovanjem doprineo je svekolikom napretku svetinje kaonske.
Godine 1979. poklonio se Grobu Hristovom u Jerusalimu. Činom sinđela, Episkop Jovan (Velimirović) odlikovao ga je 1981., a protosinđela 1987. godine. Naslednik Vladike Jovana na tronu Eparhije šabačko – valjevske, Episkop Lavrentije (Trifunović) 1994. godine unapređuje ga u čin igumana, a 1998. u čin arhimandrita. Starešina kaonske obitelji postaje 1996. godine, kada mu Vladika Lavrentije na staranje poverava i manastir Lelić, koji time na kratko postaje metoh Kaone.
Dužnost arhijerejskog namesnika posavotamnavskog obravljao je od 1999. do 2003. godine, kada postaje arhijerejski zamenik. Na tom položaju zatiče ga izbor za Episkopa australijsko – novozelandskog. Nakon tri ipo godine službovanja na „petom kontinentu“, odlukom Svetog Arhijerejskog Sabora SPC vraća se u zavičaj, na tron Eparhije valjevske, ponovo vaspostavljene nakon 200 godina.
Vladika Milutin bio je Božji čovek koji je ceo život posvetio crkvi i bližnjima. Večni pomen.
Za episkopa novovaspostavljene Valjevske eparhije izabran je na Majskom zasedanju Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Pravoslavne Crkve, a ustoličen 24/11. septembra 2006. godine u Hramu Vaskrsenja Hristovog u Valjevu.
Rođen je 10. januara 1949. godine u selu Mijači, nadomak Valjeva, od oca Milorada i majke Cvete (rođ. Petrović). Na krštenju dobija ime Mihailo, a ovu Svetu tajnu primio u manastiru Pustinja, znamenitoj pravoslavnoj svetinji za koju je do kraja života ostao vezan.Osnovnu školu učio je u selu Poćuta. Sa 14 godina otišao je u manastir Kaona gde je bio iskušenik do 26. oktobra 1963. godine, kada je od tadašnjeg Episkopa šabačko – valjevskog Jovana (Velimirovića), bratanca Svetog Vladike Nikolaja Lelićkog, primio monaški postrig u manastiru Petkovica, dobivši ime Milutin po vladaru iz svetorodne loze Nemanjića, jedom od najvećih ktitora u hrišćanskoj istoriji. Sutradan, na praznik Svete Petke, u istom manastiru rukopoložen je u čin đakona, a na Mitrovdan u Osečini u čin jeromonaha.
Godine 1967. odlazi u monašku školu manastira Ostrog. Uspešno je završava, vraća se u manastir Kaona, gde postaje namesnik i paroh. Srednjoškolsko obrazovanje stekao je u Bogosloviji „Sveti Sava“ u Beogradu. Studije otpočinje na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu da bi, nakon završene prve godine, otišao u SAD na PBF „Sveti Sava“ u Libertvilu, gde je sa uspehom diplomirao. Šest meseci obavljao je dužnost sekretara Eparhije kanadske, a narednih šest paroha u Nijagari. Potom se vraća u Kaonu na mesto nastojatelja manastira. Zajedno sa manastirskim bratstvom, svojim angažovanjem doprineo je svekolikom napretku svetinje kaonske.
Godine 1979. poklonio se Grobu Hristovom u Jerusalimu. Činom sinđela, Episkop Jovan (Velimirović) odlikovao ga je 1981., a protosinđela 1987. godine. Naslednik Vladike Jovana na tronu Eparhije šabačko – valjevske, Episkop Lavrentije (Trifunović) 1994. godine unapređuje ga u čin igumana, a 1998. u čin arhimandrita. Starešina kaonske obitelji postaje 1996. godine, kada mu Vladika Lavrentije na staranje poverava i manastir Lelić, koji time na kratko postaje metoh Kaone.
Dužnost arhijerejskog namesnika posavotamnavskog obravljao je od 1999. do 2003. godine, kada postaje arhijerejski zamenik. Na tom položaju zatiče ga izbor za Episkopa australijsko – novozelandskog. Nakon tri ipo godine službovanja na „petom kontinentu“, odlukom Svetog Arhijerejskog Sabora SPC vraća se u zavičaj, na tron Eparhije valjevske, ponovo vaspostavljene nakon 200 godina.
Vladika Milutin bio je Božji čovek koji je ceo život posvetio crkvi i bližnjima. Večni pomen.
Aktuelno
Najnoviji broj
18. april 2024.
