ŠABAC KAO CENTAR REGIONA

Kada je svojevremeno, sredinom šezdesetih godina prošlog veka Mačvanska Mitrovica, sa još nekoliko sela pripojena administrativno opštini Sremskoj Mitrovici, duhoviti Mačvani govorili su da je „kapa Mačve stavljena na sremsku glavu. Bilo kako bilo, političkom voljom tadašnje vlasti Autonomna pokrajina Vojvodina proširila je svoje administrativne granice i na levu obalu Save. Ovakvo rešenje doprinelo je da se Sremska Mitrovica razvija uz ovu veliku reku i da pokrene svoje potencijale. Razvila ih je do te mere, da u aktuelnoj političkoj priči o regionalizaciji Srbije ovaj grad pretenduje da postane centar budućeg regiona i da u okviru tog regiona pripoji i Šabac. Ako se ta ideja ostvari, eto prilike da umesto one „mačvanske kape“ sa početka ove priče, Srem na svoju glavu stavi i „krunu Mačve“, grad Šabac.
Interesantno je podsetiti da u svim administrativnim prekrajanjima Srbije koja su se dešavala u dvadesetom veku Šabac nikada nije mogao da se, poput Mitrovice, administrativno preseli na drugu obalu Save. Kada su pre više decenija meštani sela Klenak, koje pripada vojvođanskoj opštini Ruma, poželeli da se „izdvoje“ iz ove opštine i uđu u sastav tadašnje šabačke opštine, ova njihova ideja naišla je „na nož“ tadašnjeg političkog rukovodstva. Plebiscitarna volja meštana ovog sela da se čvršće povežu sa gradom od koga ih deli samo reka i u kome su, inače, rešavali sva svoja životna pitanja od lečenja do obrazovanja, presečena je, kažu, jednim bukvalnim udarcem ruke o sto jednog tada moćnog narodnog heroja. Tako je šansa da Šabac iskoristi potencijale Save i postane grad na ovoj velikoj reci, kakvo mu je inače prirodno odredište, odložena za neka buduća vremena. Šabac se, zbog toga, u proteklim decenijama širio po plodnim njivama i ravnicama svojih prigradskih naselja i sve do nedavno, kao da se stidi, „okretao glavu“ od svoje reke.