HRAM SV VELIKOMUČENIKA GEORGIJA
Bela crkva u Beloj Crkvi
Selo dobilo ime po jednoj od najmonumentalnijih crkava u Podrinju
Današnji hram Svetog velikomučenika Georgija u Beloj Crkvi kod Krupnja, podignut je 1889. godine na temeljima bogomolje, za koju predanje kaže da potiče još iz vremena Nemanjića. Još tada se na ovom mestu iz daljine videla Bela Crkva, te je tako ovo živopisno rađevsko mesto i dobilo ime.
- Zaista se hram duhovno srodio sa narodom ovog kraja. Neverovatno je kako su oni bez mašina, uspeli da ovo izgrade, koristeći klesani kamen, kaže bogoslov Petar Majstorović. Ovaj mladi student Bogoslovskog fakulteta u Beogradu, posebno ističe da je pomenuta, jedna od najmonumentalnijih ckrava u Rađevini bila svedok mnogih stradanja u Prvom i Drugom svetskom ratu.
Oronula građevina u crkvenom dvorištu, svedoči da je tu u Prvom svetskom ratu bila bolnica u kojoj su lečeni ranjenici u cerskoj bici, koji nisu mogli biti transportovani u valjevsku bolnicu.
Ispred crkve nalazi se spomenik Darku Ribnikaru, prvom uredniku “Politike”, saradniku ove najstarije medijske kuće u Srbiji Milošu Trifunoviću, braći Gavrilović (Svetozar i Mihailo), a u neposrdnoj blizini su i spomenici iz Drugog svetskog rata, srpskim žandarmima Bogdanu Lončaru i Milenku Obradoviću, podignuti krajem dvadesetog veka. U međuvremenu tu se našla i kamena knjiga na kojoj piše “Nikada više”.
Nikada više bratoubilaštva! Poruka ljudi ovog kraja je više nego jasna. To je asocijacija na gest njihovog zemljaka Žikice Jovanovića iz 1941. godine.
- U vremenu komunizma, dok su se jedni okupljali ispred bivše kafane, ispred koje su ubijeni nedužni žandarmi, većina sveta, okupljala se u hramu. Ovde su se susretale dve Srbije: Ona koja je za tradicionalne vrednosti i druga koja je hrlila u obećanu “svetlu budućnost”, kaže kulturolog doktor Jovan Janjić.
U istom periodu, podignut je i lep parohijski dom, danas jedna od najlepših građevina u ovoj varošici.
Pre sedam godina ovaj hram je kompletno freskopisan, najviše zaslugom parohijana crkve, doktora Janića, a uz finansijsku pomoć tadašnjeg Ministarstva vera Srbije. Sam čin osvećenja freskopisa u hramu, obavljen je na praznik “Ognjene Marije”, 30. jula 2011. godine i to je bio izuzetan kulturno-duhovni događaj, pre svih za narod ovog kraja. Tom prilikom u hram se “sabralo” najmanje 500. ljudi, a koliko je narod za njega vezan, najbolje govori podatak da su tom prilikom ovdašnji građani doneli za slavlje 117. prasića, osam jagnjadi i pet ovaca.
Sve to zbivalo se za vreme starešinstva, protojereja Mihaila Majstorovića, koji i danas obavlja ovu dužnost, a hram je osveštao vladika šabački Lavrentije.
- Zaista se hram duhovno srodio sa narodom ovog kraja. Neverovatno je kako su oni bez mašina, uspeli da ovo izgrade, koristeći klesani kamen, kaže bogoslov Petar Majstorović. Ovaj mladi student Bogoslovskog fakulteta u Beogradu, posebno ističe da je pomenuta, jedna od najmonumentalnijih ckrava u Rađevini bila svedok mnogih stradanja u Prvom i Drugom svetskom ratu.
Oronula građevina u crkvenom dvorištu, svedoči da je tu u Prvom svetskom ratu bila bolnica u kojoj su lečeni ranjenici u cerskoj bici, koji nisu mogli biti transportovani u valjevsku bolnicu.
Ispred crkve nalazi se spomenik Darku Ribnikaru, prvom uredniku “Politike”, saradniku ove najstarije medijske kuće u Srbiji Milošu Trifunoviću, braći Gavrilović (Svetozar i Mihailo), a u neposrdnoj blizini su i spomenici iz Drugog svetskog rata, srpskim žandarmima Bogdanu Lončaru i Milenku Obradoviću, podignuti krajem dvadesetog veka. U međuvremenu tu se našla i kamena knjiga na kojoj piše “Nikada više”.
Nikada više bratoubilaštva! Poruka ljudi ovog kraja je više nego jasna. To je asocijacija na gest njihovog zemljaka Žikice Jovanovića iz 1941. godine.
- U vremenu komunizma, dok su se jedni okupljali ispred bivše kafane, ispred koje su ubijeni nedužni žandarmi, većina sveta, okupljala se u hramu. Ovde su se susretale dve Srbije: Ona koja je za tradicionalne vrednosti i druga koja je hrlila u obećanu “svetlu budućnost”, kaže kulturolog doktor Jovan Janjić.
U istom periodu, podignut je i lep parohijski dom, danas jedna od najlepših građevina u ovoj varošici.
Pre sedam godina ovaj hram je kompletno freskopisan, najviše zaslugom parohijana crkve, doktora Janića, a uz finansijsku pomoć tadašnjeg Ministarstva vera Srbije. Sam čin osvećenja freskopisa u hramu, obavljen je na praznik “Ognjene Marije”, 30. jula 2011. godine i to je bio izuzetan kulturno-duhovni događaj, pre svih za narod ovog kraja. Tom prilikom u hram se “sabralo” najmanje 500. ljudi, a koliko je narod za njega vezan, najbolje govori podatak da su tom prilikom ovdašnji građani doneli za slavlje 117. prasića, osam jagnjadi i pet ovaca.
Sve to zbivalo se za vreme starešinstva, protojereja Mihaila Majstorovića, koji i danas obavlja ovu dužnost, a hram je osveštao vladika šabački Lavrentije.
Lj.Đ.
Najnoviji broj
18. april 2024.
