IZ ISTORIJE RATOVA SRBIJE
Ovenčani Drinci, najbolji vojnici
Srpski narod je od postojanja seljački i vojnički. Retki su narodi koji tako obožavaju vojničko zanimanje kao Srbi. Oficir biti, za njih je velika čast i ugled. To kod Srba mogu biti samo najbolji od boljih. Vekovima se tu, malo šta promenilo. Biti vojnik i branilac svoje otadžbine kod ovog balkanskog naroda je najveća čast i zadovoljstvo. Tako je kroz istoriju.
Srbi su se branili na svojim planinama, rekama, ravnicama i granicama. Nikada nisu posegli za tuđim. Svoje nikome ne daju. U tome su se posebno nadmetali. Često su isticali svoje junaštvo, patriotizam i ljubav za otadžbinu, čime su privlačili pažnju i divljenje celog pravdoljubivog sveta.
Drinska divizija,
jedna od
najpopularnijih
Ovog puta o ratnoj hrabrosti i požrtvovanju, pišemo na primeru slavne Drinske divizije, jedne od najpopularnijih u svoje vreme, većih vojnih jedinica srpske vojske, duže od jednog veka.
Tek dolaskom kneza Mihaila Obrenovića, po drugi put na kneževski presto Srbije i vojska se počela modernizovati po ugledu na velike evropske armije. Modernizaciju je nastavio kralj Milan Obrenović. Bilo je to vreme užurbanih priprema za oslobodilačke ratove protiv Turske 1876, pa sve do 1878. godine. Predhodno je izvršena reorganizacija vojnog sastava. Naime, vojska je podeljena na prvu i drugu klasu i one koji su stariji od 50 godina, kao rezerva, a spadali su u treću klasu. Međutim prvi put je vojska podeljena na divizije koje su nazvane prema nazivima srpskih reka i srcu Srbije, Šumadiji. Bilo je šest divizija: Drinska, Dunavska, Južnomoravska, Timočka i Šumadijska.
U oslobodilačkom ratu 1876-1878. godine komandant drinske vojske bio je u istoriji poznat general Ranko Alimpić. Srpski vojnici, a naročito Drinci, sa oduševljenjem su se odazvali mobilizaciji za rat protiv Turske. Tako u istoriji ratova nikada nije zabeleženo da se za mobilizaciju odazove više nego što je pozvano. Obično je to manje. Samo se Srbima dogodilo da im se javi 20 hiljada više, nego što ih je tada kralj Petar pozvao.
Mobilizacija je obavljena trećeg oktobra 1912. godine. Za četiri dana mobilisana je sva pešadija, a konjica za šest. Ukupno je pozvano 320 hiljada ljudi, a javilo se preko 340 hiljada. Među njima je bilo dosta “prekobrojnih” u Drinskoj diviziji.
“Kucnuo je čas”, govorili su kao u jedan glas njih 15 hiljada, koliko je Drinska divizija na početku rata brojala, “da svoju otadžbinu potpuno vratimo od Murata”. Drinci su to i učinili. Koje li slučajnosti. Na Kosovu turski sultan beše Murat prvi, a Drinskoj diviziji se isprečio Murat peti. Već druge godine rata, Drinska divizija je imala skoro 20 hiljada boraca i 26 topova (respekt za to vreme).
Najveću slavu stekli na Kajmakčalanu
Drinska divizija je učestvovala u nepopularnom ratu 1885. godine protiv Bugarske. Jedinice mladića iz Mačve, Pocerine i čitavog Podrinja, umarširale su pobedonosno, izjutra oko devet časova u Bitolj. Drinci su bili najbolji u čuvenoj Breganličkoj bici o čemu je pisala sva tadašnja svetska štampa.
Vojnici i njihove starešine Drinske divizije, koja je pripala Prvoj srpskoj armiji, najveću slavu su stekli na Kajmakčalanu, prilikom proboja Solunskog fronta, pre više decenija. Drinska divizija je bila prva na udaru. Već je stekla ugled elitne vojske srpske armije.
- Raduje me što u valjevskoj kasarni postoji spomen soba posvećena Drinskoj diviziji. Zaslužili su to ovi hrabri ljudi, bez obzira što je ta vojna formacija rasformirana, mislim 2004. godine. Ta njihova srčanost i moral kojim su nastupali, često je bio presudan u ljutim i važnim bojevima, kaže pukovnik u penziji Milorad Jevtić iz Badovinaca.
Komentarišući učešće drinaca, u borbi na vrhovima Kjmakčalana, Jevtić kaže da je to bila borba srca i čelika. Trajala je 19 dana i noći. Neprijatelj je bio višestruko brojniji i bolje naoružan, ali mladići sa Drine su ovladali Kajmakčalanom i tako ušli u istoriju za sva vremena.
Na kraju, napomenimo i to da je na Ceru i Kolubari kroz čitav rat Drincima komandovao, tada pukovnik Krsta Smiljanić i sam rođen pored Drine, reke koju Srbi neobično vole.
Srbi su se branili na svojim planinama, rekama, ravnicama i granicama. Nikada nisu posegli za tuđim. Svoje nikome ne daju. U tome su se posebno nadmetali. Često su isticali svoje junaštvo, patriotizam i ljubav za otadžbinu, čime su privlačili pažnju i divljenje celog pravdoljubivog sveta.
Drinska divizija,
jedna od
najpopularnijih
Ovog puta o ratnoj hrabrosti i požrtvovanju, pišemo na primeru slavne Drinske divizije, jedne od najpopularnijih u svoje vreme, većih vojnih jedinica srpske vojske, duže od jednog veka.
Tek dolaskom kneza Mihaila Obrenovića, po drugi put na kneževski presto Srbije i vojska se počela modernizovati po ugledu na velike evropske armije. Modernizaciju je nastavio kralj Milan Obrenović. Bilo je to vreme užurbanih priprema za oslobodilačke ratove protiv Turske 1876, pa sve do 1878. godine. Predhodno je izvršena reorganizacija vojnog sastava. Naime, vojska je podeljena na prvu i drugu klasu i one koji su stariji od 50 godina, kao rezerva, a spadali su u treću klasu. Međutim prvi put je vojska podeljena na divizije koje su nazvane prema nazivima srpskih reka i srcu Srbije, Šumadiji. Bilo je šest divizija: Drinska, Dunavska, Južnomoravska, Timočka i Šumadijska.
U oslobodilačkom ratu 1876-1878. godine komandant drinske vojske bio je u istoriji poznat general Ranko Alimpić. Srpski vojnici, a naročito Drinci, sa oduševljenjem su se odazvali mobilizaciji za rat protiv Turske. Tako u istoriji ratova nikada nije zabeleženo da se za mobilizaciju odazove više nego što je pozvano. Obično je to manje. Samo se Srbima dogodilo da im se javi 20 hiljada više, nego što ih je tada kralj Petar pozvao.
Mobilizacija je obavljena trećeg oktobra 1912. godine. Za četiri dana mobilisana je sva pešadija, a konjica za šest. Ukupno je pozvano 320 hiljada ljudi, a javilo se preko 340 hiljada. Među njima je bilo dosta “prekobrojnih” u Drinskoj diviziji.
“Kucnuo je čas”, govorili su kao u jedan glas njih 15 hiljada, koliko je Drinska divizija na početku rata brojala, “da svoju otadžbinu potpuno vratimo od Murata”. Drinci su to i učinili. Koje li slučajnosti. Na Kosovu turski sultan beše Murat prvi, a Drinskoj diviziji se isprečio Murat peti. Već druge godine rata, Drinska divizija je imala skoro 20 hiljada boraca i 26 topova (respekt za to vreme).
Najveću slavu stekli na Kajmakčalanu
Drinska divizija je učestvovala u nepopularnom ratu 1885. godine protiv Bugarske. Jedinice mladića iz Mačve, Pocerine i čitavog Podrinja, umarširale su pobedonosno, izjutra oko devet časova u Bitolj. Drinci su bili najbolji u čuvenoj Breganličkoj bici o čemu je pisala sva tadašnja svetska štampa.
Vojnici i njihove starešine Drinske divizije, koja je pripala Prvoj srpskoj armiji, najveću slavu su stekli na Kajmakčalanu, prilikom proboja Solunskog fronta, pre više decenija. Drinska divizija je bila prva na udaru. Već je stekla ugled elitne vojske srpske armije.
- Raduje me što u valjevskoj kasarni postoji spomen soba posvećena Drinskoj diviziji. Zaslužili su to ovi hrabri ljudi, bez obzira što je ta vojna formacija rasformirana, mislim 2004. godine. Ta njihova srčanost i moral kojim su nastupali, često je bio presudan u ljutim i važnim bojevima, kaže pukovnik u penziji Milorad Jevtić iz Badovinaca.
Komentarišući učešće drinaca, u borbi na vrhovima Kjmakčalana, Jevtić kaže da je to bila borba srca i čelika. Trajala je 19 dana i noći. Neprijatelj je bio višestruko brojniji i bolje naoružan, ali mladići sa Drine su ovladali Kajmakčalanom i tako ušli u istoriju za sva vremena.
Na kraju, napomenimo i to da je na Ceru i Kolubari kroz čitav rat Drincima komandovao, tada pukovnik Krsta Smiljanić i sam rođen pored Drine, reke koju Srbi neobično vole.
Lj.Đ.
Najnoviji broj
18. april 2024.
