Vladimir Petrović – Lale Žuća

Fudbalski Šabac oprostio se u ponedeljak od Vladimira Petrovića jednog od najvećih talenata ove igre u našem grad s kraja šestedestih i početka sedamdesetih godina prošlog veka. Vladimir, Šapčanima poznatiji kao Lale Žuća, rođen je u današnjoj Gospodar Jevremovoj i kako je često vole da kaže: „Rođen sam u glavnoj ulici u njoj ću i da umrem“. Njegov otac bio je čuveni šabački pekar Vojin Petrović, koga je Vladimir nasledio napuštajući svoj posao i profesiju autoelektričara posle 20 godina provedeni u AK „Zastava“.

Kao što je bio uspešan u prethodnom poslu, na isti način bavio se i pekarskim zanatom sve do odlaska u penziju. Svoje penzionerske dane provodio je u društvu prijatelja sa kojima je odrastao u centru grada. S njima je i počeo da igra fudbal u bašti nekadašnje kafane „Drina“, preko puta višeg suda u Šapcu. Još kao dečak pokazao je izuzetan talenat koji je najpre došao do izražaja u mlađim kategorijama Mačve, a potom je svoje majstorstvo nastavio u šabačkom Železničaru gde je igrao od osnivanja do kraja karijere. Bio je majstor driblinga i šuta, kako u malom, tako i u velikom fudbalu. Njegova levica bila je pravo fudbalsko zlato kojim je oduševljavao širom Srbije kada je „Želja“ bio na vrhuncu uspeh u Drugoj srpskoj ligi.

Kao kapiten i vođa ekipe bio je i ostao autoritet kako za svoju generaciju, tako i za one koji su tek počinjali u Železničaru. S Branom Gavrilovićem i Čedom Ilićem činio je okosnicu uprave kluba godinama po završetku aktivnog igranja. Tih ljudi odavno više nema , ali sećanja na njih i na Lala ostaju kod svih koji su igrali i voleli „Želju“, kao i kod njegovih prijatelja iz detinjstva: Gace, Milenka, Đeke, Grade, Pina i ostalih.

Lale je iza sebe ostavio suprugu Ljiljanu i ćerke Vesnu i Jasminu. Sahranjen je na Donjošorskom groblju u porodičnoj grobnici.