DA SE POREKLO NE ZABORAVI

Svaka civilizacija i svaki narod su veliki onoliko koliko o svojoj istoriji zabeleže. Veliki Ivo Andrić je rekao da se desilo samo ono što je zapisano, a Srbi su narod koji rasipa svoju istoriju i koji je sklon da mnogo toga propusti da zapiše i mnoge događaje prepusti zaboravu. Neki ljudi, kao drenovački učitelj Zoran Radovanović, trude se da istoriju mesta u kojem žive i rade sačuvaju od zaborava i ostave budućim generacijama pisani trag o davno prohujalim vremenima i spomenicima kulture. Pošto crkvu, posle kuće i škole, smatra svojim trećim domom, upravo taj prostor je odabrao za prezentaciju svog rada “ Prilog istoriji crkve u Drenovcu“ koji je objavljen u godišnjaku Narodnog muzeja u Šapcu “Muzeum“. Tridesetak strana tog rada govore o malo poznatim detaljima 400-godišnjeg postojanja raznih crkava u Drenovcu, opstajanju kroz vekove i posebnoj ulozi u očuvanju vere srpskog naroda na ovim prostorima. Pomenuto je mnogo ljudi, sveštenika, učitelja, narodnih vođa, ali i običnih ljudi koji su se okupljali oko crkve koja je često bila poslednji bedem odbrane srpskog naroda. Da bi do svih tih podataka došao, Zoran je morao da “pročešlja“ mnoge arhivske podatke i kontaktira mnogo ljudi. Interesantno je da je podatke o učitelju Jovanu Jovanoviću-Biševcu, koji je bio i vladika šabački, a zatim i vladika niški Jeronim, dobio od sadašnjeg Patrijarha Irineja. Današnja crkva je sagrađena pre 145 godina.