JEDAN DAN IZ ŽIVOTA GLOGOVAČKE CRKVE
ZVONE ZVONA U SRCU
U ovom i narednom broju donosimo nastavak “Jednog dana glogovačke crkve“
Oprostite i meni i zanosu mome, jer se danas vraćam svome detinjstvu! Mile uspomene lebde oko mene kao laki leptiri, pa mi se razastrle pred očima kao kakva velika bašta prepuna šarenog, mirisavog cveća... I, gledeći sve to, sećam se svoje detinjske crkve, sećam se, kako se u grudima mojim zažegao jedan plamen, koji me je i grejao i greje, i koga ne mogoše zagasiti ni sve bujice burnoga života, što prejuriše preko glave moje... Još mi - čini mi se - odjekuje u uvu prvi srebrni zvuk sa beloga zvonika, koji je podigao oči moje plavome nebu, a dušu, kao kad uzneo visoko, više od onih sjajnih zvezdica...
Ima vas, koji možda niste ni čuli za glogovačku crkvu... Da krenem koju o njoj!
Na severozapadnom kraju Mačve, pola sahata od Drine, na drumu Šabac-Rača, leži maleno selo Glogovac. Lepa i ponosita crkva je jedini ukras toga sela. Ta je crkva tu od starina. Upravo ona je menjala nekoliko mesta u okolini, ali je od vajkada tu. Pored crkve je škola koja je stara koliko i crkva. To je najstarija crkva u Mačvi. Možda se ni pod jednim krovom crkvenim u Srbiji nije slegalo toliko sveta na bogomolju, kao pod njenim. Čak i danas je to najveća crkvena opština u Mačvi: Glogovac, Crna Bara, Banovo Polje, Sovljak, Salaš Crnobarski i Klenje, to su šest sela koja sačinjavaju njenu opštinu. Četiri sveštenika služe službu i propovedaju slovo božje pobožnom narodu, koji se svake nedelje i praznika stiče na molitvu.
U doba, o kome vam pričam, crkvena opština glogovačke Crkve bila je još veća. Sem pobrojanih sela dolazila su glogovačkoj Crkvi još i ova sela: Bogatić, Dublje i Badovinci. Onda je ta crkva imala šest sveštenika. Pop Stevan iz Crne Bare, pop Živko iz Bogatića, pop Sta-nojlo iz Klenja, pop Teša iz Badovinaca, pop Raća iz Dublja, pop Đorđe iz Glogovca. Svi su oni služili Bogu i narodu svom. A ja ću vam u ovoj maloj pričici opisati jedan nedeljni dan.
Ima vas, koji možda niste ni čuli za glogovačku crkvu... Da krenem koju o njoj!
Na severozapadnom kraju Mačve, pola sahata od Drine, na drumu Šabac-Rača, leži maleno selo Glogovac. Lepa i ponosita crkva je jedini ukras toga sela. Ta je crkva tu od starina. Upravo ona je menjala nekoliko mesta u okolini, ali je od vajkada tu. Pored crkve je škola koja je stara koliko i crkva. To je najstarija crkva u Mačvi. Možda se ni pod jednim krovom crkvenim u Srbiji nije slegalo toliko sveta na bogomolju, kao pod njenim. Čak i danas je to najveća crkvena opština u Mačvi: Glogovac, Crna Bara, Banovo Polje, Sovljak, Salaš Crnobarski i Klenje, to su šest sela koja sačinjavaju njenu opštinu. Četiri sveštenika služe službu i propovedaju slovo božje pobožnom narodu, koji se svake nedelje i praznika stiče na molitvu.
U doba, o kome vam pričam, crkvena opština glogovačke Crkve bila je još veća. Sem pobrojanih sela dolazila su glogovačkoj Crkvi još i ova sela: Bogatić, Dublje i Badovinci. Onda je ta crkva imala šest sveštenika. Pop Stevan iz Crne Bare, pop Živko iz Bogatića, pop Sta-nojlo iz Klenja, pop Teša iz Badovinaca, pop Raća iz Dublja, pop Đorđe iz Glogovca. Svi su oni služili Bogu i narodu svom. A ja ću vam u ovoj maloj pričici opisati jedan nedeljni dan.
Najnoviji broj
25. april 2024.
