ZANESENjAK POZORIŠNE SCENE I SLIKARSTVA

Svake godine kulturni stvaraoci Mačve, tradicionalnim festivalom “Pozorišni dani Milivoje Martinović-Martin na svojevrstan način vraćaju dug velikanu mačvanske pozorišne i slikarske scene Milivoju Martinoviću-Martinu iz Bogatića. Tako je i ovog puta, a sedmodnevna manifestacija pozorišta iz raznih krajeva Srbije čiji je glavni domaćin Amatersko pozorište “Janko Veselinović” u Bogatiću, počela je proteklog utorka u bioskopskoj sali ove varošice.
Neumorni kulturni stvaralac, za kratkog životnog veka, mnogo je zadužio zavičaj koji mu nažalost nije uzvratio, praktično nikakvom opštinskom nagradom. S druge strane dobio je zlatnu značku Kulturno-prosvetne zajednice Srbije.
Višestruko obdaren. Brz na reči i delu. Izuzetno duhovit. Zanimljiv, vedar, sklon šali, pokretu, maštovitosti i osećajnosti. Beskrajno je bio zaljubljen u rodni kraj. Mačvi je poklonio celog sebe. Doneo joj je u kulturnom životu mnogo čega novog, lepog i uzbudljivog.
Na pozorišne daske, kročio je još kao srednjoškolac u Šapcu. Tada je tumačio neke manje uloge.
- U Bogatiću, gde se obreo kao službenik, odmah je pristupio lokalnom pozorištu u povoju. Tu je i ostao do kraja svog kratkog životnog veka, boreći se za osvajanje pozorišnih tajni, priseća se profesor književnosti iz ove varošice Petar Berić.
Martin je izgradio temelje Amaterskog pozorišta “Janko Veselinović”. Njegov rediteljski debi i veliki izazov na početku karijere bile su Nušićeve jednočinke: “Svetski rat” i “Kirija”. Amateri iz Bogatića su sa ovim predstavama 1951. godine uspešno nastupali na smotri pozorišta u Malom Zvorniku ( letnja scena kod hidroelektrane). Nešto kasnije Martin je postavio na pozorišnu scenu Nušićevu komediju “Vlast”, a potom i više drugih dela velikog srpskog komediografa. U Amaterskom pozorištu u Bogatiću režirao je veliki broj predstava. Prvih godina pozorišta dominirali su Nušićevi tekstovi (“ Narodni poslanik”, “ Svet”, “Sumnjivo lice”...) Od svih režija izdvaja se “Koštana”, Bore Stankovića, koja je četiri puta postavljana na sceni u Bogatiću. Martin nije bio samo reditelj ove predstave, nego i scenograf, a često puta nastupao je i kao glumac. U tim različitim verzijama “Koštane”, menjao je glumce ali su dvojica tumačili uvek iste uloge: Dragoslav Dakić je uvek bio Mitke, a Zvonko Berić, hadži Toma.
Svoje najveće uspehe, kao reditelj i scenograf Milivoje Martinović je ostvario u periodu od 1975. do 1978. godine. Tada je realizovao “Mećavu”, “Prsten na izvoru” i “Vetar nad Srbijom”. “Mećava”, Pere Budaka, premijerno je izvedena 1975. godine. S ovom predstavom u rediteljskoj ulozi Martin je bio pobednik smotre dramskih amatera tadašnjeg Podrinjsko-Kolubarskog regiona i na Republičkom festivalu u Čačku. Pripale su mu nagrade za najbolju režiju i scenografiju, a glumcima, prva nagrada za mušku i žensku ulogu.
Milivoj Martinović-Martin ostavio je i dubok trag u likovnom životu Mačve od 1960. godine kada upoznaje slikara Milića od Mačve sa kojim kasnije zajedno formiraju Mačvansku slikarsku školu. Nepregledna žitna polja, pašnjaci, kačare, seljaci sa volovskim kolima, oživeli su na njihovim slikama. Tako nastaje i Martinovo poznato ulje na platnu “Moj Lasli najbolji”, ali i slike drugih mačvanskih slikara: Dejana Kojića, Dragića Sokića, Slobodana Berića, Petra Berića i drugih autora kojima je ova velika srpska ravnica bila i ostala na srcu.
Martin i njegovi prijatelji dočarali su je za sva vremena. Stoga i nije čudno što je na njegovom poslednjem ispraćaju 1980. bilo mnogo ljudi. Prerano je otišao iz kulture i života ljudi Mačve, koji su ga mnogo voleli i cenili.