NOVI ŠABAC NA KRATERIMA

Duhoviti Šapčani u svom čivijaškom maniru, pomalo cinično, kažu da nije bilo NATO bombardovanja, kasarna na Savi kod Šapca nikada ne bi bila iseljena i grad ne bi izašao na reku. Koliko ima istine u ovom crnohumornom prepričavanju ne zna se, tek stoji činjenica da je Mali Pariz tokom cele druge polovine prošlog veka urbanistički „bežao“ od Save kao đavo od krsta. Šabac se novim naseljima širio i u širinu i u visinu i izgradio čitave komplekse, čiji stanari gotovo da i ne znaju da je Sava žila kucavica, srce grada koji je svoj život počeo upravo na njenoj levoj obali, na Starom gradu.
Bilo kako bilo, ostaje činjenica da je uz Savu, umesto stambenih i rekreativnih komplesa u dvadesetom veku nikao gigant hemijske industrije „Zorka“, vojna kasarna i deponija smeća. Uz činjenicu da su tadašnji urbanisti zatrpali i staro korito reke Kamičak, koja je proticala kroz Šabac, grad je izgubio dragocene mogućnosti razvoja na rečnom priobalju i počeo da se razvija kao otuđeno stambeno područje bez lepote i ekoloških potencijala koje pružaju reke.