Pregača

Pregača je deo narodne nošnje udatih žena u Mačvi, Pocerini i Posavotamnavi u 19. i prvoj polovini 20. veka. Drugi dan svadbe, kada je mlada ubrađivana, svekrva joj je opasivala i pregaču koju je nosila kao zadnju kecelju (znak da je udata). Pregače su rađene u domaćoj radinosti ili kod zanatlija – terzija.

Najčešće su izrađivane od crne vune „streke“, crnog atlasa i pliša. Ukrašavane su najčešće floralnom ornamentikom vezom pamučnim ili vunenim koncem u boji, zlatnom ili srebrnom niti u kombinaciji sa zlatnim i srebrnim šljokicama i raznobojnim perlicama. Na ivice pregače često je našivana crna, ručno rađena ili kupovna čipka fabričke izrade. Pregača je izašla iz upotrebe polovinom 20. veka. Deo Etnološke zbirke Narodnog muzeja u Šapcu je pregača majke Dragana Baćanovića iz Mačvanskog Pričinovića koji je darovao predmet.

Aleksandra Jovanović etnolog i muzejska savetnica Narodnog muzeja Šabac

„Blago prošlosti u očima savremenika“: Projekat ostvaren uz podršku Grada Šapca. Stavovi izneti u podržanim medijskim projektima, nužno ne izražavaju stavove organa koji su dodelili sredstva.