Narušena ili bolje rečeno devastirana zemljišta za posledicu daju vrlo male prinose sa jedne strane a sa druge poskupljuje samu proizvodnju zbog povećene agrotehnike i veće potrošnje inputa Nedostatak stočnog fonda u Mačvanskom a i drugim regionima, počinje da prestavlja akutan problem u pre svega ratarskoj i bilo kojoj drugoj biljnoj proizvodnji. Predstavljao je i ranije problem, no ovih godina dodatan problem koji je ubrzao negativne procese je suvišak vlage koji se konstantno pojavljuje u kritičnim periodima, koji je direktno uticao na: ispiranje humusa, ispiranje kalcijuma, smanjenje Ph vrednosti zemljišta, narušavanje vodno vazdušnog režima zemljišta, narušavanje stabilne strukture zemljišta.
Vrlo je diskutabilno da li na ovakvim zmljištima može da se odvija bilo kakva ozbiljna biljna proizvodnja. Narušena ili bolje rečeno devastirana zemljišta za posledicu daju vrlo male prinose sa jedne strane a sa druge poskupljuje samu proizvodnju zbog povećene agrotehnike i veće potrošnje inputa.
Foto: Pixabay
Suprotno njima, zemljišta koja su po mehaničkom sastavu zbijena, zaslanjena ( odnosno kisela ), vlažna sa visokom podzemnom vodom, manje su pogodna za gajenje sejanih kultura. Da bi ekonmski ovakva zemljišta bila opravdana odnosno profitabilna, imala stabilne prinose, neophodna je popravka ovakvih zemljišta odnosno određena meliorativna aktivnost.
Zbijena i teška zemljišta je teško održavati sa povoljnim fizičko-mehaničkim osobinama odnosno povoljim vodno-vazdušnim režimom a to se postiže sa podrivanjem, dubokim oranjem, prolećnim preoravanjem, odnosno periodičnim unošenjem stajnjaka i kalcifikata. Sa ovakvim merama osim kukuruza i lucerka daje odlične rezultate.
Foto: Pixabay
