UZ SEDAMDESETOGODIŠNjICU OD SMRTI STEVANA ČALIĆA
SINONIM ŠABAČKE KULTURE
U ,,Spomenici“ Šabačke gimnazije, Petar Mikić je zapisao: ,,Ono što je Milena Pavlović- Barili za Požarevac, ili Sava Šumanović za Šid, ili Milan Konjović za Sombor, to je Stevan Čalić za Šabac“.
Rođen je 14. decembra 1892. godine u Kupinovu. Još kao osnovac, u rodnom selu, pokazivao je izražen crtački talenat. Godine 1904. upisuje Gimnaziju u Zemunu. Ne sledivši ličnu želju da studira slikarstvo, podleže očevom insistiranju i upisuje farmaciju u Zagrebu. U jesen 1914. biva mobilisan i odlazi na front. Kao apotekar, prekomandovan je u Slavonsku Požegu. Tu upoznaje Milana Kašanina, koji ga je, prepoznavši talenat, uputio na studije slikarstva.
Po okončanju rata, Stevan se pridružuje porodici koja je u to doba već živela u Pančevu. Ubrzo uspostavlja prijateljske odnose sa pančevačkim ljubiteljima umetnosti i zalaganjem dr Stevana Smederevca, u septembru 1919. godine, sa još trojicom slikara, organizuje svoju prvu zvaničnu izložbu. Njegovi akvareli, tada su ocenjeni kao ,,prave umetnine“.
Akademiju likovnih umetnosti u Pragu upisuje iste godine, kao pitomac Ministarstva prosvete. Uspešno završava Opštu školu kod čuvenog profesora Vlaha Bukovca, a 1921. godine odlazi u Majstorsku školu profesora Franca Tilea. Pored Čalića, u Pragu su tada studirali i Ivo Režek, Milan Konjović, Ivo Kos, Ante Trstenjak. U tom periodu postaje predsednik Kluba jugoslovenskih studenata likovne umetnosti, čiji je počasni predsednik profesor Bukovac. U Pragu se, 1921. ženi Jarmilom Cejnarov, sa kojom naredne godine dobija sina Dušana. Tokom 1924. sa porodicom odlazi u Pančevo.
Od mogućnosti da se zaposli u Vršcu ili Šapcu, bira onu koja ga dovodi u naš grad i već 1925. biva postavljen za učitelja veština u Šabačku gimnaziju. Iste godine rođena je i kći Olgica. Donevši sobom duh metropole, Čalić postavlja nove temelje kulture u gradu.
U Domu Kola srpskih sestara u Šapcu, 1926. godine, imao je samostalnu izložbu, gde je prikazano 28 likovnih ostvarenja: akvarela, pastela i ulja. Narednu izložbu priređuje u januaru 1928. godine, u istom prostoru. Na njoj je predstavljeno oko 30 radova, koji su obuhvatili pejzaže, nekoliko portreta i kompoziciju Hristos na krstu. Iste godine na inicijativu Živorada Popovića i Čalića, priređena je izložba beogradskih slikara i vajara u Šabačkoj gimnaziji.
Krajem 1928. godine, Stevan učestvuje na izložbi u Pančevu, gde je prikazano 313 radova srpskih slikara. Pored Čalića, učestvovali su i: Nadežda Petrović, Paja Jovanović, Uroš Predić, Konstantin Danil i drugi. Početkom 1929. učestvuje na ,,Prvom jesenjem salonu“ u Umetničkom paviljonu ,,Cvijeta Zuzorić“ u Beogradu.
Rođen je 14. decembra 1892. godine u Kupinovu. Još kao osnovac, u rodnom selu, pokazivao je izražen crtački talenat. Godine 1904. upisuje Gimnaziju u Zemunu. Ne sledivši ličnu želju da studira slikarstvo, podleže očevom insistiranju i upisuje farmaciju u Zagrebu. U jesen 1914. biva mobilisan i odlazi na front. Kao apotekar, prekomandovan je u Slavonsku Požegu. Tu upoznaje Milana Kašanina, koji ga je, prepoznavši talenat, uputio na studije slikarstva.
Po okončanju rata, Stevan se pridružuje porodici koja je u to doba već živela u Pančevu. Ubrzo uspostavlja prijateljske odnose sa pančevačkim ljubiteljima umetnosti i zalaganjem dr Stevana Smederevca, u septembru 1919. godine, sa još trojicom slikara, organizuje svoju prvu zvaničnu izložbu. Njegovi akvareli, tada su ocenjeni kao ,,prave umetnine“.
Akademiju likovnih umetnosti u Pragu upisuje iste godine, kao pitomac Ministarstva prosvete. Uspešno završava Opštu školu kod čuvenog profesora Vlaha Bukovca, a 1921. godine odlazi u Majstorsku školu profesora Franca Tilea. Pored Čalića, u Pragu su tada studirali i Ivo Režek, Milan Konjović, Ivo Kos, Ante Trstenjak. U tom periodu postaje predsednik Kluba jugoslovenskih studenata likovne umetnosti, čiji je počasni predsednik profesor Bukovac. U Pragu se, 1921. ženi Jarmilom Cejnarov, sa kojom naredne godine dobija sina Dušana. Tokom 1924. sa porodicom odlazi u Pančevo.
Od mogućnosti da se zaposli u Vršcu ili Šapcu, bira onu koja ga dovodi u naš grad i već 1925. biva postavljen za učitelja veština u Šabačku gimnaziju. Iste godine rođena je i kći Olgica. Donevši sobom duh metropole, Čalić postavlja nove temelje kulture u gradu.
U Domu Kola srpskih sestara u Šapcu, 1926. godine, imao je samostalnu izložbu, gde je prikazano 28 likovnih ostvarenja: akvarela, pastela i ulja. Narednu izložbu priređuje u januaru 1928. godine, u istom prostoru. Na njoj je predstavljeno oko 30 radova, koji su obuhvatili pejzaže, nekoliko portreta i kompoziciju Hristos na krstu. Iste godine na inicijativu Živorada Popovića i Čalića, priređena je izložba beogradskih slikara i vajara u Šabačkoj gimnaziji.
Krajem 1928. godine, Stevan učestvuje na izložbi u Pančevu, gde je prikazano 313 radova srpskih slikara. Pored Čalića, učestvovali su i: Nadežda Petrović, Paja Jovanović, Uroš Predić, Konstantin Danil i drugi. Početkom 1929. učestvuje na ,,Prvom jesenjem salonu“ u Umetničkom paviljonu ,,Cvijeta Zuzorić“ u Beogradu.
Najnoviji broj
9. maj 2024.
