GLAS PRAVOSLAVLjA
SRETENjE - VERSKI I DRŽAVNI PRAZNIK
Srpska pravoslavna crkva, Republika Srbija i Vojska Srbije 15. februara proslaviće svoj praznik ““ Sretenje. Za Dan državnosti Srbije ovaj praznik proglašen je 10. jula 2001. godine u znak sećanja na 15. februar 1804. kada je u malom šumadijskom mestu Orašcu, pod vođstvom Đorđa Petrovića Karađorđa, počeo Prvi srpski ustanak. Istog dana 1835. godine na Velikoj narodnoj skupštini u Kragujevcu proglašen je prvi Ustav Srbije ““ Sretenjski ustav. Od 2007. godine i Vojska Srbije proslavlja ovaj praznik zbog vojnih uspeha u Prvom srpskom ustanku koji su vodili ka stvaranju srpske vojske i države u 19. veku.
O susretanju Gospoda, ali i o Sretenju kao verskom i državnom prazniku teolog Nikola Kovačević piše:
„U današnjoj crkvenoj godini, veliki praznik posvećen Presvetoj Bogorodici, koji se slavi nedugo nakon praznika Sveta Tri Jerarha, jeste praznik po imenu Sretenje Gospodnje. Sadržaj praznika opisuje apostol Luka u svom Evanđelju 2,22-39. Tog dana se u liturgijskom pamćenju Crkve uvek iznova podseća na činjenicu da je Sin Božiji postao realan, stvarni čovek ne prestajući da bude Bog, i to čovek koji ispunjava zakone jevrejskog naroda u kojem se rodio. Ovaj praznik spada u praznike posvećene Presvetoj Bogorodici, jer Hristos je telo, tj. ljudsku prirodu, dobio od žene Jevrejke, Marije, kćeri Joakima i Ane. Ispunjavajući starozavetni obredni zakon od najranijih dana svoga čovečanstva, Hristos ne odstupa nimalo od onoga što je kasnije u propovedi svedočio: nije došao da ukine starozavetni jevrejski zakon, nego da ispuni (Mt 5,17). Način, pak, na koji ispunjava postojeći zakon jeste taj što mu svojim prisustvom daje smisao. A to znači da ispunjavajući formu ukazuje ipak na nešto važnije od forme; tačnije, ne negirajući odredbe zakona, upućuje na njihov razlog i smisao. Time nam otkriva da je svrha Božijeg zakona da čoveka usmeri tako da može sresti Boga. Simeon pravedni, očekujući usrdno susret sa Spasiteljem, biva udostojen da mu se želja ispuni. Ne očekuje ništa od Njega, sve je već dobio samom činjenicom da otelovljenog Boga drži na rukama.
O susretanju Gospoda, ali i o Sretenju kao verskom i državnom prazniku teolog Nikola Kovačević piše:
„U današnjoj crkvenoj godini, veliki praznik posvećen Presvetoj Bogorodici, koji se slavi nedugo nakon praznika Sveta Tri Jerarha, jeste praznik po imenu Sretenje Gospodnje. Sadržaj praznika opisuje apostol Luka u svom Evanđelju 2,22-39. Tog dana se u liturgijskom pamćenju Crkve uvek iznova podseća na činjenicu da je Sin Božiji postao realan, stvarni čovek ne prestajući da bude Bog, i to čovek koji ispunjava zakone jevrejskog naroda u kojem se rodio. Ovaj praznik spada u praznike posvećene Presvetoj Bogorodici, jer Hristos je telo, tj. ljudsku prirodu, dobio od žene Jevrejke, Marije, kćeri Joakima i Ane. Ispunjavajući starozavetni obredni zakon od najranijih dana svoga čovečanstva, Hristos ne odstupa nimalo od onoga što je kasnije u propovedi svedočio: nije došao da ukine starozavetni jevrejski zakon, nego da ispuni (Mt 5,17). Način, pak, na koji ispunjava postojeći zakon jeste taj što mu svojim prisustvom daje smisao. A to znači da ispunjavajući formu ukazuje ipak na nešto važnije od forme; tačnije, ne negirajući odredbe zakona, upućuje na njihov razlog i smisao. Time nam otkriva da je svrha Božijeg zakona da čoveka usmeri tako da može sresti Boga. Simeon pravedni, očekujući usrdno susret sa Spasiteljem, biva udostojen da mu se želja ispuni. Ne očekuje ništa od Njega, sve je već dobio samom činjenicom da otelovljenog Boga drži na rukama.
Najnoviji broj
25. april 2024.
