Momir Trifković 1952-2023

Napustio nas je dobar čovek, a svedočenja o dobroti sustižu jedno drugo. Stari su umeli reći i da drvo dobrote rađa brojne nezaborave. Oni koji su imali sreće da upoznaju Momira Trifkovića mogli su iz klupka dobrote da dobiju svoje tkanje ili pak nebrojena prijateljstva, ali i da svedoče o dobroti i blagosti.

Imao je Momir Trifković sluha i za najmlađe, mlade i vršnjake a u svojoj Gornjoj Vranjskoj bio poput magneta oko kog su se tićali ko pčele oko cveta. Iz generacije u generaciju bio je tu da prepozna školarce, da pomogne kad nestane odvažnosti i bezmerno voleo borce čestite duše. Uz svoju suprugu kao dva cveta jednog buketa, dve ćerke kao dva oka u glavi, unuku mezimicu i dragog zeta bio je svima njima utočište. A za nebrojene prijatelje bio osmeh koji odagnava svaku nevericu.

U ime onih koji su Momira Trifkovića poznavali i u tu se priču utkali, večna mu slava i hvala što je bio u carstvu onih koji su se imali rašta roditi.