Ivan Glišić i Ivan Velisavljević upoznali su se sredinom devedesetih. Glišić je već bio afirmisani pisac (nagrađivane monografije o Crnjanskom, Bori Stankoviću i Isidori Sekulić, kao i hitovi “Ulica jorgovana” i “Žubor voda žuborila”), a Velisavljević je bio učenik šestog razreda Osnovne škole. Povezalo ih je fanzinaštvo. Glišić je imao fanzin Mozak u tegli, a Velisavljevi Benzin. Udružili su se u zajednički fanzin Benzin/M.U.T.
Foto: Privatna arhiva
U međuvremenu, Velisavljević je završio šabačku Gimnaziju, potom diplomirao Opštu književnost i teoriju književnosti na Filološkom fakultetu i dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti Univerziteta u Beogradu. Master studije komparativne književnosti završio je, radom iz filmologije, na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu. Radio je kao novinar, kolumnista, filmski i književni kritičar. Dobitnik je nagrade “Rejmon Keno” za prozu, i “Josip Kolundžić” za najbolji esej iz oblasti filma. Autor je dva izvedena pozorišna komada, a kao dramaturg sarađivao je na nekoliko uspešnih pozorišnih predstava. Na Radio Beogradu emitovane su mu četiri originalne radio-drame, kao i petnaestak adaptacija proznih dela, među kojima i tri Glišićeva romana: Čizme slobode, Plastično lice i Šljamhaus.
- Zajedno smo nastupali, igrali glavne uloge u igranom filmu Pojačalo i gitara, po istoimenoj priči prekaljenog rokera i pankera, ninovca Slobodana Tišme, kao i u dokumentarcu Fanzini s Marsa, oba u režiji Siniše Dugonjića, seća se Glišić.
Foto: Privatna arhiva
