Zločin s one strane uma

Promocija knjige "Tuzlanska kolona" održana je krajem protekle godine u Parohijskom domu Sabrnog hrama Svetih apostola Petra i Pavla u Šapcu. Govorili su protođakon Ljubomir Ranković, autor Dragan Mrkajić i tri svedoka drame sa početka devedesetih.
- Predstavljanje ove knjige neuporedivo je najpotresnija od svih promocija poslednjih trideset godina zato što su prisustvovali direktni učesnici napada na JNA. Govorili su o strahotama koje su doživeli tog dana, posle hapšenja, kao i o traumama sa kojima žive svih proteklih godina. Bio je grobni tajac u sali. Ono što smo čuli, neshvatljivo je svakom, iole zdravom, ljudskom umu, istakako je dr Ljubomir Ranković.
Kroz svedočenja trideset tri preživela učesnika i zastrašujuće ispovesti porodica žrtava, autor knjige „Tuzlanska kolona“, Dragan Mrkajić, izneo je tvrdnje o "savršenom zločinu" na Brčanskoj malti kao metodi specijalnog rata koji je BiH gurnuo u dugogodišnje krvoproliće - zbog interesa velikih sila i nacionalizma malih naroda.
- Masakr vojnika JNA u Tuzlanskoj koloni 15. maja 1992. godine bio je medijski spektakl osmišljen i sproveden da se Srbi zaplaše i uvod u najveće etničko čišćenje Srba u BiH posle Drugog svetskog rata. U Tuzlanskoj koloni ubijena su 132 vojnika i civila, a Tuzla ćuti i nakon dvadeset pet godina brani nalogodavce zločina i skriva još tri masovne grobnice sa sedamdeset osam tela.
U knjizi su objavljena imena pedeset četiri poginula i nestala pripadnika JNA za koje postoje podaci, a autor objašnjava da ovaj spisak žrtava nije konačan, jer nije postojala evidencija o dobrovoljcima, civilnim licima i starešinama koji su sa porodicama izbegli iz Hrvatske i boravili tih dana u kasarni, očekujući da će bezbedno izaći s vojskom iz Tuzle.
Autor navodi da je u koloni koja se povlačila iz kasarne "Husinska buna" u Tuzli bilo stotinjak vozila sa šesto vojnika JNA, ali i civila, žena i dece, koji su odlučili da sa svojom vojskom napuste ovaj grad. Opisuje i noć nakon zločina u kojoj su izgoreli ostaci ubijenih vojnika dovezeni na tuzlansku deponiju i zatrpani gomilama smeća, a teren poravnat buldožerom.
Na osnovu višegodišnjeg prikupljanja i analize dostupne građe o ovom događaju, autor tvrdi da su tela ubijenih skrivena na najmanje četiri prikrivene lokacije, od kojih je jedna Bolnica za plućne bolesti u tuzlanskom naselju Slavinovići.
Svedoci u knjizi do detalja opisuju monstruozno iživljavanje muslimana u Tuzli nad sedamdeset ranjenih u zločinačkom napadu, kao i pljačku novca, zlata, čak i satova od ranjenika.
Objavljena su i svedočenja o strahotama i iživljavanju nad dvadeset devet zarobljenih učesnika "Tuzlanske kolone" u muslimanskim kazamatima, kao i preživljeno poniženje koje je neke, ubrzo nakon oslobađanja, dovelo do samoubistva.
- Niko ne umire dok ga ne zaborave - poručuje recenzent knjige "Tuzlanska kolona" Pero Despotović.
Nažalost, kaže Mrkajić, navodno građanska Tuzla ni posle četvrt veka ne omogućava srpskoj strani da, na mestu stradanja vojnika JNA, postavi spomen-ploču žrtvama, nego onu koja, na istom mestu, slavi takozvane "oslobodioce Tuzle".