REHABILITACIJE VRAĆAJU
POVERENjE U VLADAVINU PRAVA
POVERENjE U VLADAVINU PRAVA
Moralni i materijalni čin
Šabački Viši sud, reagujući po odredbama Zakona (iz 2006. i 2011. godine), rehabilitovao ukupno 300 ljudi. Posle toga, obično je sledila ideja pokretača o vraćanju konfiskovane imovine
Čim su zemlje označene kao realsocijalističke odlučile da više demokratizuju svoj politički sistem, na dnevnom redu je postavljeno pitanje rehabilitacija. To je bio dobar put ka vraćanju poverenja građana u pravnu državu. Kada je Šabac sa okolinom u pitanju, cilj je postignut.
- Lica koja su iz političkih, verskih, nacionalnih ili ideoloških razloga lišena života, slobode ili drugih prava, na teritoriji Višeg suda u Šapcu su, nakon sprovedenog postupka po odredbama Zakona iz 2006. godine, rehabilitovana (oko 100), a nakon usvajanja novog Zakona iz 2011. još oko 200, kaže Miroslav Alimpić, vršilac funkcije predsednika Višeg suda u Šapcu.
Prema njegovom viđenju, najčešći razlozi zbog kojih su se naslednici odlučivali da traže rehabilitaciju svojih najbližih su lišenje života bez odluke suda, povreda prava na pravično suđenje u vezi sa upućivanjem na Goli otok i konfiskacija koja je vršena na imovini odsutnih lica i to pretežno onih koji su lišeni života bez odluke suda ili su napustili tadašnju FNRJ.
Alimpić naglašava da se mora priznati da je put do istine za one koji su oštećeni ili čija su prava bila ugrožena bio neopravdano dug. Razlog je, smatra on, što i raniji sistemi vlasti nisu ni pokušavali da utvrde pravu, materijalnu istinu.
- Od stupanja na snagu Zakona o rehabilitaciji, prvo 2006. godine, a onda i 2011. zainteresovani su mogli u relativno jednostavnom postupku, koji po pravilu nije dugo trajao, da ostvare svoja prava i da dođu do pravnosnažnih odluka, ističe naš sagovornik.
Obrazloženje naslednika je da rehabilitacijom žele “skidanje” česte etikete “narodni neprijatelj” sa imena svojih najmilijih, zbog čega su i oni kasnije trpeli. Na njihove porodice, kažu kao da je bačena anatema i kao da su obeleženi za sva vremena. S druge strane, konstatuju oni zločini u ovom slučaju “druge strane”, pobedničke, zanemaruju se.
Sve u svemu, važnost postupka je bila izvan svega, isto kao nasušna potreba vraćanja sigurnosti građana.
- Lica koja su iz političkih, verskih, nacionalnih ili ideoloških razloga lišena života, slobode ili drugih prava, na teritoriji Višeg suda u Šapcu su, nakon sprovedenog postupka po odredbama Zakona iz 2006. godine, rehabilitovana (oko 100), a nakon usvajanja novog Zakona iz 2011. još oko 200, kaže Miroslav Alimpić, vršilac funkcije predsednika Višeg suda u Šapcu.
Prema njegovom viđenju, najčešći razlozi zbog kojih su se naslednici odlučivali da traže rehabilitaciju svojih najbližih su lišenje života bez odluke suda, povreda prava na pravično suđenje u vezi sa upućivanjem na Goli otok i konfiskacija koja je vršena na imovini odsutnih lica i to pretežno onih koji su lišeni života bez odluke suda ili su napustili tadašnju FNRJ.
Alimpić naglašava da se mora priznati da je put do istine za one koji su oštećeni ili čija su prava bila ugrožena bio neopravdano dug. Razlog je, smatra on, što i raniji sistemi vlasti nisu ni pokušavali da utvrde pravu, materijalnu istinu.
- Od stupanja na snagu Zakona o rehabilitaciji, prvo 2006. godine, a onda i 2011. zainteresovani su mogli u relativno jednostavnom postupku, koji po pravilu nije dugo trajao, da ostvare svoja prava i da dođu do pravnosnažnih odluka, ističe naš sagovornik.
Obrazloženje naslednika je da rehabilitacijom žele “skidanje” česte etikete “narodni neprijatelj” sa imena svojih najmilijih, zbog čega su i oni kasnije trpeli. Na njihove porodice, kažu kao da je bačena anatema i kao da su obeleženi za sva vremena. S druge strane, konstatuju oni zločini u ovom slučaju “druge strane”, pobedničke, zanemaruju se.
Sve u svemu, važnost postupka je bila izvan svega, isto kao nasušna potreba vraćanja sigurnosti građana.
Lj.Đ.
Najnoviji broj
18. april 2024.
