NOVE KNjIGE
„Izgubljene duše“ pred Šapčanima
Ovih dana iz štampe je izašla nova knjiga Šapčanina, magistra prava Slobodana Smiljanića, pod naslovom „Izgubljene duše“.
Ova knjiga, kao što u recenziji piše istoričar Dejan Živanović, nije samo priča o pojedincima i njihovim sudbinama, neizostavno utkanim u savremeni društveni kontekst i fizički lokalizovanim iza debelih zidova poznatog šabačkog hotela „Zeleni venac“. To je u stvari svedočanstvo o svim drugim ljudima, koji su sticajem okolnosti u vrtlogu novih društvenih kretanja prinuđeni da se grčevito bore za svoju egzistenciju, samo zato što su ljudi kojima su u kontekstu društvenih promena ugrožene osnovne životne potrebe.
Praktično, autor „Izgubljenih duša“ na papir stavlja pravno svedočanstvo o bitisanju jednog broja ljudi, bivših radnika ugostiteljskog preduzeća koji su svojevremeno odlukom svojih predpostavljenih u tadašnjem ekonomskom odnosu, dobili pravo da svoju egzistenciju ostvaruju pod krovom hotela. Svedoče da su u to uložili značajan deo svog rada i sredstava, te su prosto prinuđeni da se za to bore, budući da je to značajan deo njihovog života.
S druge strane je po pisanju Smiljanića novi vlasnik hotela koji nastoji da ostvari stečena prava u skladu sa novim društvenim trendovima, odnosno privatizacijom društvene imovine. Ona je na delu, kao deo vlasničke transformacije i prati ukupne društvene promene.
I tu nastaje osnovni zaplet, koji autor knjige vešto stavlja u socijalni kontekst literarnog dela, bez mane i straha. Ustvari ovu pravničku priču koja svoj epilog doživljava u sudnici literarno obrađuje, tako da ona postaje „pitko“ štivo za čitanje. U pitanju su izgubljene duše ljudi u vrtlogu vremena, bez obzira kako su materijalno situirani i ne samo izgubljene duše ljudi, već i društva koje se suočava sa osnovnim pravom čoveka na život. Tako su i izazovi veći, jer vremena za čekanje nema.
Autor je iskusan pravnik ali i nedvosmisleno talentovan da priču pred kojom se našao u svojoj bogatoj karijeri pretoči u literarno delo.
Knjiga je svakako veliki izazov za čitaoca ali i retko svedočanstvo o vremenu i ljudskim sudbinama u kontekstu društvenih promena. One (promene) su po pisanju autora prisutne i u fizičkom izgledu Grada, odnosno opisu (po svedočenju starijih) o nestajanju starog Šapca, te je tako ukupan stav o „Izgubljenim dušama“, značajniji.
Ova knjiga, kao što u recenziji piše istoričar Dejan Živanović, nije samo priča o pojedincima i njihovim sudbinama, neizostavno utkanim u savremeni društveni kontekst i fizički lokalizovanim iza debelih zidova poznatog šabačkog hotela „Zeleni venac“. To je u stvari svedočanstvo o svim drugim ljudima, koji su sticajem okolnosti u vrtlogu novih društvenih kretanja prinuđeni da se grčevito bore za svoju egzistenciju, samo zato što su ljudi kojima su u kontekstu društvenih promena ugrožene osnovne životne potrebe.
Praktično, autor „Izgubljenih duša“ na papir stavlja pravno svedočanstvo o bitisanju jednog broja ljudi, bivših radnika ugostiteljskog preduzeća koji su svojevremeno odlukom svojih predpostavljenih u tadašnjem ekonomskom odnosu, dobili pravo da svoju egzistenciju ostvaruju pod krovom hotela. Svedoče da su u to uložili značajan deo svog rada i sredstava, te su prosto prinuđeni da se za to bore, budući da je to značajan deo njihovog života.
S druge strane je po pisanju Smiljanića novi vlasnik hotela koji nastoji da ostvari stečena prava u skladu sa novim društvenim trendovima, odnosno privatizacijom društvene imovine. Ona je na delu, kao deo vlasničke transformacije i prati ukupne društvene promene.
I tu nastaje osnovni zaplet, koji autor knjige vešto stavlja u socijalni kontekst literarnog dela, bez mane i straha. Ustvari ovu pravničku priču koja svoj epilog doživljava u sudnici literarno obrađuje, tako da ona postaje „pitko“ štivo za čitanje. U pitanju su izgubljene duše ljudi u vrtlogu vremena, bez obzira kako su materijalno situirani i ne samo izgubljene duše ljudi, već i društva koje se suočava sa osnovnim pravom čoveka na život. Tako su i izazovi veći, jer vremena za čekanje nema.
Autor je iskusan pravnik ali i nedvosmisleno talentovan da priču pred kojom se našao u svojoj bogatoj karijeri pretoči u literarno delo.
Knjiga je svakako veliki izazov za čitaoca ali i retko svedočanstvo o vremenu i ljudskim sudbinama u kontekstu društvenih promena. One (promene) su po pisanju autora prisutne i u fizičkom izgledu Grada, odnosno opisu (po svedočenju starijih) o nestajanju starog Šapca, te je tako ukupan stav o „Izgubljenim dušama“, značajniji.
Lj.Đukić
Najnoviji broj
12. septembar 2024.
