Takav nam Arhijerej trebaše

Povodom 90 godina od upokojenja Episkopa šabačko-valjevskog Mihaila, proteklog petka u Sabornom hramu Svetih apostola Petra i Pavla, Episkop Jerotej služio je parastos blaženopočivšem Arhijereju.

- Postavljen za Episkopa šabačkog nakon strašnog Prvog svetskog rata, Episkop Mihailo je materijalno obnovio i duhovno uzdigao Šabačko-valjevsku eparhiju, grad Šabac i ovaj divni hram, u kome vršimo svete Božje službe, učinio ukrasom, ne samo ove Eparhije, nego i čitave Srspke pravoslavne crkve. Zaslužan je za obnovu i negovanje bogoslužbenog svetotajinskog života, kao i monaštva. Upravo je Episkop Mihailo osnovao monaško sestrinstvo u manastiru Ćelije u koji će, nekoliko decenija potom, doći sveti Justin Popović, naš duhovni otac i roditelj. Takođe, on je uvek bio Episkop i svog vernog naroda i podržavao ga je, naročito bogomoljački pokret koji se razvio između dva svetska rata. Upravo zahvaljujući tom njegovom radu, naša crkva je i opstala u teškim vremenima Drugog svetskog rata i kasnije, u vreme bogobornog ateizma, istakao je Episkop Jerotej i dodao - Ovaj Arhijerej ostaće upamćen velikim slovima u istoriji Šabačko-valjevske eparhije, potvrđujući i ispunjavajući reči Sv. Apostola Pavla: „Takav nam arhijerej trebaše“.

U sali parohijskog doma Saborne crkve, održano je predavanje istoričara Stevana Dakića, doktoranda Filozofskog fakulteta u Novom Sadu na temu: Episkop šabačko-valjevski Mihailo Urošević (1863 – 1933): Život i delo.

Sa predavanja istoričara Stevana Dakića, Foto: "Glas Podrinja"

Istoričar Stevan Dakić
Prema Dakićevim rečima, Episkop Mihailo Urošević imao je tri velike etape u životu - kao nastojatelj manastira Vraćevšnica, potom Srpskog podvorja u Moskvi i, po povratku iz Rusije, na tronu Episkopa Šabačko-valjevske eparhije.

- S obzirom da je Eparhija Šabačko-valjevska bila razrušena posle Velikog rata, Episkop Mihailo je obnovio Saborni hram koji je bio potpuno devastiran. Bavio se humanitarnim i prosvetiteljskim radom. Osnovao je fond siromašnih Rusa kako bi pomogao ruskim emigrantima. Zalagao se za obnovu ženskog monaštva i osnovao novine „Glas Crkve“. Imao je mnoge zasluga na očuvanju kulture sećanja na pale heroje u Prvom svetskom ratu: osveštao je crkve kosturnice na Ceru, u Krupnju, na Mačkovom kamenu... Bio je veliki slavijanofil, što je manje istražena crta njegove ličnosti, koja je usmeravala njegovo delovanje - očuvanje slovenskih i pravoslavnih korena, rekao je, između ostalog, Dakić.